Ο ελληνικός κινηματογράφος ήλθε στον κόσμο αθόρυβα σε κάποιο γραφικό ελληνικό χωριό (1905), «κατέβηκε» στην πρωτεύουσα για να έχει στη ζωή του περισσότερες ευκαιρίες (1906-1913), έκανε τα πρώτα ερασιτεχνικά και άτεχνα βήματά του αρθρώνοντας τους πρώτους του «ήχους» (1914-1928), διατύπωσε τα πρώτα του νοήματα και άρχισε να γνωρίζει τον εαυτό του (1929-1941), πέρασε στην περίοδο των πρώτων αξιόλογων δημιουργιών του (1944-1949), εντάχθηκε στην παραγωγή, καθιερώθηκε και μεγαλούργησε (1950-1965), έφτασε στην κορύφωση της απόδοσής του (1966-1970) και στη συνέχεια πέρασε στο στοχασμό και στην εσωστρέφεια της ωριμότητας (1971-1985), στο μαρασμό (1986-1992) και έκλεισε τον κύκλο με την αναγέννησή του (1993-2005). (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)