Ένας πεινασμένος νέος άνδρας σπάζει τη βιτρίνα ενός αρτοπωλείου για να κλέψει ψωμί. Η ποινή γι' αυτή του την κλοπή είναι πέντε χρόνια στα κάτεργα, που γίνεται δεκαεννέα χρόνια ύστερα από τις επανειλημμένες προσπάθειές του να δραπετεύσει.
Όταν ο Γιάννης Αγιάννης αποφυλακίζεται είναι 46 χρόνων και με πίκρα βλέπει πως κανείς δεν θέλει έναν πρώην κατάδικο. Ο μόνος που τον δέχεται είναι ο άνθρωπος της εκκλησίας, όμως το ίδιο βράδυ ο Γιάννης Αγιάννης, ασυνήθιστος στην τόση καλωσύνη, το σκάει παίρνοντας μαζί του τ' ασημένια καντηλέρια του οικοδεσπότη του. Δεν προφταίνει να πάει μακριά και συλλαμβάνεται. Ο επίσκοπος λέει ότι του έχει δώσει ο ίδιος τα καντηλέρια. Ο Γιάννης Αγιάννης είναι ελεύθερος, έκπληκτος και συγκινημένος. Για πρώτη φορά ύστερα από 19 ολόκληρα χρόνια δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια του.
Ο καιρός περνά κι ο Αγιάννης έχει εγκατασταθεί σε μια μικρή πόλη με τ' όνομα Μαγδαληνής, είναι εργατικός, τίμιος κι οι κάτοικοι τον έχουν εκλέξει δήμαρχο. Ένας άνθρωπος μόνο δεν μπορεί να χωνέψει τον Μαγδαληνή, είναι ο Ιαβέρης, αμείλικτος εχθρός αυτών που παραβαίνουν τον νόμο.
Ο Ιαβέρης υποψιάζεται πως ο Μαγδαληνής είναι ο Αγιάννης και καταστρώνει ένα σχέδιο που τον αποκαλύπτει.
Και πάλι στα κάτεργα ο Αγιάννης, αλλά αυτή τη φορά γρήγορα δραπετεύει. Πρώτη του δουλειά είναι να βρει την μικρή Τιτίκα την κόρη μιας δυστυχισμένης γυναίκας, της Φαντίνας, που πριν πεθάνει τον είχε παρακαλέσει να φροντίσει για το παιδί της. [...] (Από την έκδοση)