Το παλτό (τίτλος στα ρωσικά: Шине́ль) είναι διήγημα του Ρώσου συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ που δημοσιεύτηκε το 1843 και συγκαταλέγεται στη συλλογή Ιστορίες της Πετρούπολης μαζί με άλλες τέσσερις ιστορίες του συγγραφέα που διαδραματίζονται στην Αγία Πετρούπολη.[1] Το διήγημα, σατιρίζοντας τη ρωσική γραφειοκρατία, παρουσιάζει την ιστορία ενός κατώτερου δημόσιου υπαλλήλου. Παρά τον πενιχρό μισθό του καταφέρνει με αιματηρές οικονομίες να παραγγείλει ένα καινούργιο παλτό για να προστατευτεί από τον σκληρό χειμώνα της Αγίας Πετρούπολης. Το παλτό τονώνει την αυτοεκτίμησή του αλλά όταν του το κλέβουν γίνεται η αφορμή του τραγικού του τέλους. [2] Το διήγημα, συνδυασμός ρεαλιστικής αφήγησης με στοιχεία φανταστικά, με ύφος αρχικά διασκεδαστικό και κωμικό που σταδιακά μετατρέπεται σε τραγικό, είχε μεγάλη επιρροή στη μεταγενέστερη ρωσική λογοτεχνία. Το περίφημο απόφθεγμα ότι «όλοι έχουμε βγει κάτω από το παλτό του Γκόγκολ», που αποδίδεται στον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, δείχνει τη μεγάλη επίδραση του έργου και του συγγραφέα στους Ρώσους ρεαλιστές συγγραφείς του 19ου αιώνα. Το 1941, ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ το χαρακτήρισε ως το καλύτερο ρωσικό διήγημα που γράφτηκε ποτέ.[3] Έχει διασκευαστεί για το ραδιόφωνο, τον κινηματογράφο και το θέατρο.