Πέρυσι, το βράδυ της 6 του Δεκέμβρη, την ώρα ακριβώς που κάποια 15χρονα ανέβαιναν στη σκηνή του συνεδριακού κέντρου της νομαρχίας Ηλείας για να παραλάβουν τα βραβεία τους, ένα 15χρονο παιδί έπεφτε νεκρό από σφαίρες αστυνομικών στην Αθήνα.
Λίγο αργότερα, κι ενώ έσβηναν τα φώτα της τελετής λήξης του Φεστιβάλ Ολυμπίας και της Camera Zizanio, άναβαν οι φωτιές μιας νεανικής εξέγερσης που συγκλόνισε όλη τη χώρα για ένα μήνα. Μια εξέγερση που έφερε στο προσκήνιο με τον πιο δραματικό τρόπο τα αδιέξοδα της σημερινής κοινωνίας, την κραυγή αγωνίας της νέας γενιάς, την απαίτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Μετά από αυτόν το Δεκέμβρη τίποτα δεν είναι όπως πριν. Δεν γνωρίζουμε αν η εκπληκτική αύξηση στις ελληνικές συμμετοχές στη φετινή Camera Zizanio (από 55 σε 77 ταινίες) αποτελεί μια άμεση αντανάκλαση αυτής της νέας κατάστασης. Σίγουρα όμως είναι μια έκρηξη δημιουργίας και ένα θετικό και ελπιδοφόρο μήνυμα σε καιρούς συννεφιασμένους. Το Φεστιβάλ δεν είναι ένας πολιτικός οργανισμός αλλά δεν είναι και έξω από την κοινωνία. Πιστεύοντας ότι ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της νέας γενιάς η φετινή διοργάνωση θα αναπτύξει στο
υψηλότερο σημείο τα βασικά χαρακτηριστικά (που είναι και στον τίτλο του): της ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και ΕΚΦΡΑΣΗΣ.
Με τη χρήση ότι πιο σύγχρονου παρέχει η τεχνολογία, ψηφιακές εικόνες υψηλής  ευκρίνειας, ευρυζωνικά δίκτυα και όλες τις δυνατότητες της διαδικτυακής επικοινωνίας, θα βελτιώσει και θα επιταχύνει τα εκπαιδευτικά προγράμματα, θα επιδιώξει να φέρει κοντύτερα τα παιδιά και τις δημιουργίες τους σε πλανητικό επίπεδο. Έτσι όπως ζητάει ο ποιητής που φέτος γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από τη γέννησή του: «Ακούστε αυτό το τρίξιμο της πόρτας. Ελάτε να βοηθήσουμε την πολιτεία που κοιλοπονάει τα μετάλλινα
παιδιά της. Εγώ είμαι εγώ. Εσύ και εγώ, είμαστε εμείς.» (Γιάννης Ρίτσος, Ανυπόταχτη Πολιτεία.)

Νίκος Θεοδοσίου
Καλλιτεχνικός διευθυντής της Camera Zizanio

Last year, the night of the 6th of December, the same time that some 15years old children were coming on the stage of Ilia’s Prefecture in order to receive their awards, a 15years old child in Athens was falling dead from police officers’ bullets.
A bit later, when Olympia’s Film Festival and Camera Zizanio’s ceremony lights turned off, the fires of a ju-venile revolt, that convulsed the whole country for one month, turned on. A revolt that brought in the limelight, with the most dramatic way, the impasses of current society, the scream of new generation’s distress, the requirement for better future. After this December nothing was the same. We do not know if that has anything to do with the astonishing increase of Greek attendances in this
year's Camera Zizanio (from 55 in 77 films), but surely constitutes a direct reflection of this new situation and an explosion of creation and a positive and hopeful message in clouded times. The festival is not a political organisation but is also not outside of the society. Believing that it corresponds in the modern needs that young people have, this year's organisation will develop in the higher level the basic characteristics (that are also in its title): COMMUNICATION and EXPRESSION. 

With the use of the most modern technological equipment, digital pictures of high clarity, broadband networks and every kind of networking communication, it will improve and accelerate the educational programs, it will try to bring closer children with their creations in planetary level. As the poet, this year we celebrate 100 years from his birth, asks: “You hear this squeak of door. Come to help the state that births her metal children. I am me. You and i, we are we.” (Yannis Ritsos, Insubordinate State.)

Nikos Theodosiou
Artistic director of Camera Zizanio