Το μυθιστόρημα αφορά έναν πρώην Ρώσο Συνταγματάρχη, του Λευκού Στρατού που μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, πολέμησε ενάντια στους Μπολσεβίκους. Αναγκάστηκε να διαφύγει προς την Ελλάδα, χάνοντας αξιώματα, το σπίτι και την κόρη του. Φτάνει τελικά στον θεσσαλικό κάμπο, όπου ξαναρχίζει τη ζωή του από το μηδέν. Εκεί καταφέρνει να διοριστεί επιστάτης της Γεωργικής Σχολής στη Λάρισα. Ο Λιάπκιν, πάντοτε δέσμιος του αλκοόλ και των παθών του, θα ξαναπαντρευτεί, θα τεκνοποιήσει, θα δουλέψει σκληρά, όμως το ένοχο παρελθόν θα τον ξαναβρεί^[2].