Το 1990, μια νεαρή Πολωνή που ονομάζεται Βερόνικα τραγουδά σε μια υπαίθρια συναυλία με τη χορωδία της όταν μια ξαφνική νεροποντή κάνει τους τραγουδιστές να σπεύσουν να καλυφτούν. Εκεί η Βερόνικα γνωρίζει τον φίλο της, Αντέκ και πηγαίνουν στο διαμέρισμά του για να κάνουν έρωτα. Την επόμενη μέρα ζητά από τον πατέρα της να πει στον Αντέκ ότι φεύγει για να είναι με την άρρωστη θεία της στην Κρακοβία. Αναφέροντας ότι τον τελευταίο καιρό νιώθει ότι δεν είναι μόνη στον κόσμο. Η Βερόνικα ταξιδεύει στην Κρακοβία με το τρένο και συναντιέται με τη θεία της και λίγο αργότερα έρχεται σε επαφή με έναν ντόπιο φίλο που συναντιέται στην εξάσκηση της χορωδίας της. Καθώς η χορωδία κάνει πρόβες, η Βερόνικα τους συνοδεύει ως σοπράνο εκτός σκηνής. Στη συνέχεια, ο μουσικός διευθυντής της ζητά να κάνει οντισιόν. Πανευτυχής, η Βερόνικα σπεύδει στο σπίτι της θείας της με τις παρτιτούρες. Καθώς περπατά σε μια πλατεία εν μέσω διαμαρτυρίας, η Βερόνικα παρατηρεί μια Γαλλίδα τουρίστρια να φωτογραφίζει τους διαδηλωτές—μια νεαρή γυναίκα που της μοιάζει ακριβώς. Η Βερόνικα χαμογελά καθώς παρακολουθεί την ομοία της να επιβιβάζεται στο τουριστικό λεωφορείο που σύντομα απομακρύνεται. Στην οντισιόν, το τραγούδι της Βερόνικα εντυπωσιάζει τον μουσικό διευθυντή και μαέστρο, όπου της ανακοινώνει αργότερα ότι κέρδισε τη συμμετοχή της. Καθώς πηγαίνει σπίτι μετά την οντισιόν, η Βερόνικα παθαίνει ήπια καρδιακή ανακοπή, αλλά αναρρώνει. Την επόμενη μέρα, η Βερόνικα ξανασμίγει με τον Αντέκ. Εκείνο το βράδυ κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ενώ τραγουδά ένα σόλο μέρος, η Βερόνικα καταρρέει στη σκηνή και πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Στο Παρίσι, εν τω μεταξύ, η Γαλλίδα Βερονίκ, η οποία, στην πραγματικότητα, ήταν η τουρίστρια του λεωφορείου, ξαφνικά αισθάνεται περίεργα: έχει την αίσθηση ότι είναι μόνη στον κόσμο. Αφού άκουσε από τον γιατρό της ότι έχει σοβαρά προβλήματα με την καρδιά της, η Βερονίκ πηγαίνει στον καθηγητή μουσικής και του ανακοινώνει ότι θέλει να σταματήσει να τραγουδάει. Αν συνέχιζε, στην πραγματικότητα, θα κινδύνευε να πεθάνει: επομένως κάνει την αντίθετη επιλογή από αυτή της Βερόνικα. Έχοντας γίνει η ίδια δάσκαλα μουσικής, η Βερονίκ μια μέρα συναντά έναν κουκλοπαίκτη που παίζει σε μια παράσταση στο σχολείο. Το κορίτσι αρχίζει να λαμβάνει ανώνυμα τηλεφωνήματα και πακέτα που περιέχουν κασέτες. Από κάποιες ενδείξεις καταφέρνει να εντοπίσει τον αποστολέα και ανακαλύπτει ότι είναι ο κουκλοπαίκτης, ο Αλεξάντερ. Μια σχέση γεννιέται μεταξύ των δύο. Ένα βράδυ, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, ο Αλεξάντερ αποκαλύπτει στη Βερονίκ ότι σε μια φωτογραφία του ταξιδιού του στην Πολωνία εντόπισε μια γυναίκα που μοιάζει σε αυτήν. Η Βερονίκ ξεσπά σε κλάματα. Ο Αλεξάντερ φτιάχνει μια μαριονέτα που μοιάζει με τη Βερονίκ, και αρχίζει να επινοεί την ιστορία δύο όμοιων γυναικών που γεννήθηκαν την ίδια μέρα, σε διαφορετικές αλλά ψυχολογικά ενωμένες πόλεις. Θέλει να ονομάσει αυτή την ιστορία "Η διπλή ζωή της..." αλλά δεν μπορεί να βρει ένα σωστό όνομα.