Υποβλήθηκε τον Ιανουάριο του 1907 στον Παντελίδειο Δραματικό Διαγωνισμό του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών και επαινείται από τον Σπυρίδωνα Λάμπρο αλλά δεν βραβεύεται, διότι διατυπώνονται επιφυλάξεις για το τολμηρό περιεχόμενο. Το έργο ανεβαίνει το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου στο θέατρο Αθήναιον του Θωμά Οικονόμου, με την Ευαγγελία Παρασκευοπούλου στον κεντρικό ρόλο. Το θεατρικό έργο περιγράφει το ηθικό δίλημμα και το συναισθηματικό μαρτύριο της κεντρικής ηρωίδας, Λαλώς, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη από τη μία, με την οικογενειακή ισορροπία και τον κοινωνικό καθωσπρεπισμό και από την άλλη, με την προσωπική επιθυμία της. Ο Καζαντζάκης συγγράφει το κείμενο σαφέστατα επηρεασμένος από την εποχή του, ενώ το θέμα του είναι παρόμοιο με την πλοκή του μυθιστορήματος Άννα Καρένινα του Τολστόι. Μελετητές επισημαίνουν τα αυτοβιογραφικά στοιχεία του έργου: η Λαλώ είναι η Γαλάτεια, η οποία εκείνη την εποχή χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Lalo de Castro. Ο καταπνιγμένος έρωτας μάλλον προερχόταν από τη δική του τη μεριά, σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής.