Η εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας στην Αθήνα, το 507/506 π.Χ., είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η ριζική αλλαγή των θεσμών συνοδεύεται μεταξύ άλλων, από τη δημιουργία ενός κυριολεκτικά νέου χώρου και χρόνου, με καθαρά πολιτειακό χαρακτήρα. Οι συγγραφείς ερευνούν με έξοχο τρόπο την υπόσταση της νέας αυτής δομής του χώρου και του χρόνου, τη σχέση της με την ελληνική σκέψη και τέχνη, τις συνέπειες της για τη μετέπειτα ιστορία της αρχαιότητας. Το κείμενο απευθύνεται κατά προτεραιότητα σε ιστορικούς και φιλόλογους και γι' αυτό το λόγο είναι δύσκολο, χωρίς να είναι απρόσιτο. Σε μια εποχή, όμως, όπου έχουμε ξεχάσει ότι οι κατεξοχήν δημοκρατικοί θεσμοί είναι η δια κλήρου ή εκ περιτροπής άσκηση της εξουσίας, όπου η απάθεια του πολίτη παρουσιάζεται ως δημοκρατικό χαρακτηριστικό, όπου πιστεύουμε, εσφαλμένα, ότι η εκλογή αντιπροσώπων αποτελεί το ύψιστο δημοκρατικό αγαθό, βιβλία σαν τον "Κλεισθένη τον Αθηναίο" είναι απαραίτητα για κάθε πολίτη.