Γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου 1941 στη Βαρσοβία. Ήταν γιος της Μπαρμπάρα (το γένος Σόνερτ) και του Ρόμαν Κιεσλόφσκι.[11] Μετακόμιζε, συχνά, σε άλλη πόλη, καθώς ο πατέρας του εργαζόταν ως μηχανικός και επειδή χρειαζόταν θεραπεία λόγω της φυματίωσης του. Ανατράφηκε ως Ρωμαιοκαθολικός και, έπειτα, η σχέση του με τον Θεό ήταν «προσωπική και ιδιωτική», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.[12] Στα δεκαέξι, ξεκίνησε να εκπαιδεύεται ως πυροσβέστης, αλλά αποχώρησε μετά από τρεις μήνες. Χωρίς να έχει στόχους, γράφτηκε το 1957 στο Κολέγιο για Τεχνικούς Θεάτρου της Βαρσοβίας, επειδή το διεύθυνε ένας συγγενής του. Ήθελε να γίνει θεατρικός σκηνοθέτης, αλλά δεν είχε το απαιτούμενο προπτυχιακό τίτλο για το τμήμα θεάτρου. Οπότε, επέλεξε να σπουδάσει κινηματογραφία, ως ενδιάμεσο βήμα. Φεύγοντας από το κολέγιο, εργάστηκε ως θεατρικός ενδυματολόγος κι υπέβαλε αίτηση στην Κρατική Ανωτέρα Σχολή Κινηματογραφίας του Λοτζ. Η αίτησή του απορρίφθηκε δύο φορές. Για να αποφύγει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έγινε φοιτητής τέχνης και ακολουθούσε δραστική διατροφή, ώστε να γίνει ιατρικά ακατάλληλος για θητεία. Μετά από αρκετούς μήνες, το 1964, έγινε δεκτός στο τμήμα Σκηνοθεσίας.[13] Παρακολούθησε τη Σχολή μέχρι το 1968 και, παρά την κρατική λογοκρισία και την απαγόρευση των ταξιδιών στο εξωτερικό, κατάφερε να ταξιδέψει στην Πολωνία για την έρευνα και τη μαγνητοσκόπησή του.[13] Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, έχασε το ενδιαφέρον του για το θέατρο και αποφάσισε να κάνει ντοκιμαντέρ. Προσωπική Ζωή Ο τάφος του Κιεσλόφσκι Παντρεύτηκε την μεγάλη αγάπη του, τη Μάρια (Μαρίσια) Καουτίλο, στις 21 Ιανουαρίου 1967, στο τελευταίο έτος φοίτησης του στη Σχολή Κινηματογράφου. Απέκτησαν μια κόρη, τη Μάρτα (8 Ιανουαρίου 1972), και παρέμειναν παντρεμένοι μέχρι το θάνατό του. Στις 13 Μαρτίου 1996, λιγότερο από δύο χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή του, πέθανε σε ηλικία 54 ετών κατά τη διάρκεια εγχείρησης ανοικτής καρδιάς μετά από καρδιακή προσβολή.[14] Τάφηκε στο κοιμητήριο Ποβόνσκι της Βαρσοβίας. Ο τάφος του έχει ένα γλυπτό που απεικονίζει τον αντίχειρα και τους δείκτες των δύο χεριών σχηματίζοντας έναν επιμήκη χώρο. Την κλασική προβολή, δηλαδή, μέσα από μια φωτογραφική μηχανή. Το μικρό γλυπτό είναι τοποθετημένο πάνω σε ένα βάθρο ύψους πάνω από ένα μέτρο, από μαύρο μάρμαρο.