Άνοιξε την πύλη του ο Αδριανός και βγήκαν μνήμες, φιλόσοφοι και μάντεις ξεχύθηκαν παντού. Αρχαίοι Έλληνες και κορασίδες, χιτώνες και χλαμύδες, λευκό και απέραντο φως. Θύμισε πάλι πως ζει η αρχαία η αγορά με λύρες, κόροιβους και γλέντια και σανδαλωτά βήματα γοργά. Θυμάρι και αμάραντο μοσχομυρισμένα διάσπαρτα εκεί κι ένα κλαδί ελιάς στο χέρι του νικητή. Νύχτωσε και το περιστέρι πέταξε και βγήκε μια πανσέληνος ολόφωτη, ωχρή, να πει τι; Πως μια παρέα αστεριών μικρών θέλει να πατήσει στην ευλογημένη γη. Άκου φωνές αντιλαλούν μουσικές και νότες ξεπηδούν μέσα από τις φυλλωσιές του Φιλοπάππου και κάποιος ψιθυρίζει πως ο έρωτας ακόμα ζει. Ακρόπολη και Ηρώδειο για πάντα μαζί!