Αντικείμενο του ανά χείρας βοηθήματος είναι τα φωνογραφήματα, δηλαδή οι δίσκοι, επαφής ή αχτίνας, καί οι κασέτες, πού περιέχουν έργα ελληνικής κλασικής μουσικής της περιόδου από το τέλος του δεκάτου ογδόου αιώνα ως σήμερα, μάλιστα όλα τα φωνογραφήματα οπουδήποτε και αν έχουν εκδοθή· δεν πρόκειται επομένως περί επιλογής, αλλά εξαντλητικής, τουλάχιστον εν δυνάμει, καταγραφής. Κατά την σύνταξη των λημμάτων και την προηγηθείσα έρευνα ελληνική εθεώρησα την μουσική, πού εδημιούργησαν Έλληνες ή ελληνικής καταγωγής συνθέτες, ενώ κλασική την αποσκοπούσα κατά τρόπο έλλογο στις αιώνιες καλλιτεχνικές αξίες. Τον όρο κλασική επροτίμησα των όρων σοβαρή και έντεχνη, γιατί το σοβαρό καί το έντεχνο δεν χαρακτηρίζουν μόνο ό,τι κοινώς ονομάζεται κλασική μουσική, ενώ απεναντίας το κλασικό, τετελεσμένο ή ελπιζόμενο, είναι εκείνο, πού το χαρακτηρίζει, θα είχα προτιμήσει τον όρο λόγια μουσική, αν δεν ήταν τόσο ξένος προς το κοινό αίσθημα. Κλασική μουσική εθεώρησα καί τα εναρμονισμένα, κατά τα ανωτέρω, δημοτικά τραγούδια καί βυζαντινά μέλη. (...) [Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]