Η νεοελληνική γλυπτική, συνολική θεώρηση της οποίας παρουσιάζεται στο βιβλίο αυτό, πέρα από τους ανανεούμενους εικαστικούς προσανατολισμούς της, τις τάσεις και τα ρεύματα, τη μορφική πληθώρα των έργων της σε μάρμαρο, πέτρα, ξύλο και μέταλλο και τις εναλλακτικές τεχνικές που υιοθέτησε για να εκφραστεί, αναδεικνύει τον ρυθμό σε κυρίαρχο γνώρισμά της, κληροδότημα προγονικό και μακάριο αποκύημα της αρμονικής σύζευξης λόγου και μέτρου.