Ο Ιουστινιανός Α΄,( Φλάβιος Πέτρος Σαββάτιος Ιουστινιανός - λατινικά: Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus -11 Μαΐου 482 Ταυρήσιο - 14 Νοεμβρίου 565 Κωνσταντινούπολη), παραδοσιακά γνωστός ως Ιουστινιανός ο Μέγας και ως Άγιος Ιουστινιανός ο Μέγας στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας από το 527 έως το θάνατό του τo 565 μ.χ. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Ιουστινιανός προσπάθησε να αναβιώσει το μεγαλείο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και να επανακτήσει τα χαμένα δυτικά εδάφη της. Η συνολική παρουσία του όμως, την οποία πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν θετική λόγω των στρατιωτικών του επιτυχιών, σίγουρα προβληματίζει, καθότι ο ίδιος υπήρξε εξαιρετικά δολοπλόκος και φίλαυτος. Παρ' όλο που η περίοδος της διακυβέρνησής του αποτελεί μια ξεχωριστή εποχή στην ιστορία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και η βασιλεία του χαρακτηρίζεται από την «αποκατάσταση της αυτοκρατορίας», εν τούτοις, ο δόλιος και βίαιος χαρακτήρας του σε συνδυασμό με τη φιλάργυρη φύση του, τον καθιστούσαν ιδιαίτερα επικίνδυνο για φίλους και αντιπάλους. Ο Ιουστινιανός θεωρείται εκ των σημαντικότερων ηγεμόνων της Ύστερης Αρχαιότητας. Η εποχή του σηματοδοτεί μια αξιοσημείωτη φάση μετάβασης από την κλασική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στο ανατολικό ρωμαϊκό κράτος του Μεσαίωνα. Επίσης μπορεί να χαρακτηριστεί μια εποχή γεμάτη ταραχές ανάμεσα στις διάφορες χριστιανικές ομάδες, τις οποίες υποδαύλιζε η πολιτική του ίδιου του Αυτοκράτορα, που ποτέ δεν έπαυσε να επεμβαίνει κατά το δοκούν σε θρησκευτικά και εκκλησιαστικά ζητήματα προς εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων. Σε στρατιωτικό επίπεδο κατάφερε με μακρόχρονους πολέμους εναντίον των Οστρογότθων και των Βανδάλων να ανακτήσει απομακρυσμένες περιοχές της Δυτικής Αυτοκρατορίας, που είχαν περιέλθει κατά τη διάρκεια των Μεταναστεύσεων σε Γερμανικά φύλα, ενώ στην Ανατολή ενεπλάκη σε έντονες συγκρούσεις με τους Πέρσες Σασσανίδες. Καθοριστική ήταν επίσης η συμβολή του στη νομική ιστορία, καθώς προέστη της κωδικοποίησης του ρωμαϊκού δικαίου, που ονομάστηκε Ιουστινιάνειος Κώδικας. Αβίαστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία σημαντική αν και εξαιρετικά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της ύστερης αρχαιότητας και ενδεχομένως ο τελευταίος Ρωμαίος αυτοκράτορας που μιλούσε τα λατινικά ως μητρική του γλώσσα.