Το βιβλίο αυτό αποτελεί το αθλητικό πορτραίτο της πρωτοπόρου ελληνίδας αθλήτριας Δομνίτσας Λανίτου-Καβουνίδου και μια ερευνητική εργασία, που εστιάζεται στις κοινωνικές και πολιτικές συνιστώσες του ελληνικού και του διεθνούς αθλητισμού ιδίως κατά τη δεκαετία του 1930. Η Λανίτου, κόρη του κύπριου πολιτευτή και υποστηρικτή της ενωτικής κίνησης Νικολάου Λανίτη, εμφανίστηκε στην εγχώρια αθλητική σκηνή το 1928, όταν ως δεκατετράχρονη νεανίδα σημείωσε τα πρώτα πανελλήνια ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού κλασικού αθλητισμού γυναικών. Μέχρι το 1936, είχε πετύχει περισσότερα από τριάντα πανελλήνια ρεκόρ, ήταν κάτοχος βαλκανικών ρεκόρ σε τέσσερα αγωνίσματα και οι επιδόσεις της στους δρόμους ταχύτητας και εμποδίων συγκαταλέγονταν ανάμεσα στις δέκα καλύτερες στον κόσμο. [. . .] Η εξιστόρηση της σταδιοδρομίας της Λανίτου πραγματοποιείται με παράλληλη αναφορά στις κυρίαρχες παραμέτρους του αθλητισμού της περιόδου 1930-1950, όπως, για παράδειγμα, τη σύνδεση του αθλητισμού με την πολιτική, την ανάπτυξη του γυναικείου αθλητισμού στο διεθνές επίπεδο και στην Ελλάδα, τις κοινωνικές προκαταλήψεις ως προς την άθληση των γυναικών, το ζήτημα του ερασιτεχνισμού, τις συνθήκες τέλεσης των αγώνων στίβου, τη στάση του «Νέου Κράτους» απέναντι στον αθλητισμό και το διεθνές κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936 και του 1948. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)