(. . .) Σήμερα η γλυπτική χειμάζεται και οι λόγοι δεν είναι τόσο αισθητικοί όσο πολιτικοί. Η τέχνη απαιτεί συγκρούσεις και υπερβάσεις ενώ εμείς διάγουμε την εποχή των συμψηφισμών, της συναλλαγής των μετρίων και της σιωπής των αμνοεριφίων. Ο δημόσιος χώρος φαλκιδεύεται σταθερά και το καλλιτεχνικό δημιούργημα υπακούει στην περιρρέουσα ιδιώτευση. Αντί να συνεγείρει, διακοσμεί. Ήταν όμως πάντα έτσι τα πράγματα; Το βιβλίο αυτό, αν και πρωτόλιο, επιχειρεί κάποιες απαντήσεις. Κι ας μη ξεχνάμε: λαοί που λησμονούν το παρελθόν τους, είναι καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν στο μέλλον σαν εφιάλτη. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]