Το μυθιστόρημα ξεκινά με την κυρία Κλαρίσσα Ντάλλογουεϋ, 52 ετών, που βγαίνει ένα πρωί στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1923 για να αγοράσει λουλούδια για τη βραδινή κοσμική συγκέντρωση στο σπίτι της. Καθώς περπατούσε, θυμάται τον παλιό της δεσμό με τον Πήτερ Ουόλς και σκέφτεται ότι η επιλογή του νυν συζύγου της, Ρίτσαρντ - είναι βουλευτής και διατηρεί στενές σχέσεις με την αγγλική υψηλή κοινωνία - ήταν μια καλή απόφαση.

Οι σκέψεις της διακόπτονται από τον εκκωφαντικό θόρυβο μιας μηχανής αυτοκινήτου που μεταφέρει ένα σημαντικό πρόσωπο στην οδό Μποντ. Η Κλαρίσσα προσπερνά τον Σέπτιμους Ουόρρεν Σμιθ και την Ιταλίδα σύζυγό του, Λουκρέτσια, που επίσης περπατούν στο δρόμο, και η αφήγηση στρέφεται σ' αυτούς. Ο Σέπτιμους είναι ένας νεαρός βετεράνος πολέμου που υποφέρει από μετατραυματική διαταραχή. Ο θόρυβος του αυτοκινήτου, που διακόπτει τις σκέψεις της Κλαρίσσα, τον τρομάζει, φέρνοντας άσχημες αναμνήσεις από τον θάνατο του φίλου του Έβανς στον πόλεμο.^[2]

Η Κλαρίσσα επιστρέφει στο σπίτι και σκέφτεται την παιδική της φίλη Σάλλυ Σήτον - τώρα παντρεμένη με τον λόρδο Ρόσσετερ και μητέρα πέντε αγοριών - και την ιδιαίτερη σχέση τους, κατά την οποία μάλιστα φιλήθηκαν μια φορά. Ο σύζυγος δεν είναι στο σπίτι γιατί η λαίδη Μπράτον τον κάλεσε σε δείπνο. Εδώ η Κλαρίσσα δέχεται μια απροσδόκητη επίσκεψη από τον Πήτερ Ουόλς, ο οποίος επέστρεψε από την υπηρεσία του στις Βρετανικές Ινδίες. Μιλούν για το παρόν ενώ και οι δύο στοχάζονται το παρελθόν: τις αποφάσεις που πήραν και που διαμόρφωσαν τη σημερινή ζωή τους. Η Κλαρίσσα προσκαλεί τον Πήτερ στη βραδινή δεξίωση. Εμφανίζεται η Ελίζαμπεθ, η 17χρονη κόρη της Κλαρίσσα, και ο Πήτερ φεύγει. Η αφήγηση στρέφεται σ' αυτόν.

Ο Πήτερ πηγαίνει στο Ρήτζεντς Παρκ, όπου περπατούν ο Σέπτιμους και η Λουκρέτσια Σμιθ. Ο Πίτερ σκέφτεται ξανά το παρελθόν: κυρίως για το πόσο αγαπούσε την Κλαρίσσα. Αναλογίζεται επίσης τη σνομπ συμπεριφορά της. Οι Σμιθ έχουν μια έντονη διαμάχη για την αυτοκτονία, την οποία ο Πήτερ, ως εξωτερικός παρατηρητής, βλέπει ως μια απλή διαμάχη μεταξύ νεαρών εραστών. Δεν αντιλαμβάνεται το βάθος των εμπειριών τους και δεν παρατηρεί πόσο ανασφαλής αισθάνεται ο Σέπτιμους. Η Λουκρέτσια και ο σύζυγός της κανονίζουν μια επίσκεψη στον ψυχίατρο σερ Ουίλλιαμ Μπράντσω. Ο γιατρός συνιστά στον Σέπτιμους εγκλεισμό σε ψυχιατρείο.

Εν τω μεταξύ, ο Ρίτσαρντ δειπνεί στη λαίδη Μπράτον, όπου είναι παρών και ο φίλος της Κλαρίσσα, Χιου Ουάιτμπρεντ. Η Κλαρίσσα δεν ήταν καλεσμένη στο δείπνο και έτσι η διάθεσή της χάλασε. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, ο Ρίτσαρντ σκέφτεται όταν επιστρέψει στο σπίτι του να πει στη γυναίκα του πόσο πολύ την αγαπά, αλλά τελικά δεν τολμά να κάνει αυτή την ομολογία.^[3]

Η κόρη τους Ελίζαμπεθ μελετά με τη δασκάλα της, τη δεσποινίδα Ντόρις Κίλμαν, και πίνουν μαζί τσάι. Παίρνει το λεωφορείο για το σπίτι από τη δασκάλα της, στο δρόμο περπατά και απολαμβάνει την ελευθερία της. Μαθαίνουμε ότι θέλει να γίνει γιατρός ή αγρότισσα στο μέλλον. Προτιμά να περνά χρόνο στην εξοχή με τον πατέρα της παρά να παρευρίσκεται στις κοσμικές εκδηλώσεις της μητέρας της.

Οι Σμιθ πηγαίνουν στο σπίτι τους και περιμένουν την άφιξη ενός άλλου γιατρού. Ο Σέπτιμους δεν αντέχει να είναι υπό τον έλεγχο του γιατρών, αρνείται να ζήσει έτσι και αυτοκτονεί πηδώντας από το παράθυρο.

Η βραδινή δεξίωση των Ντάλλογουεϋ ξεκινά στο τελευταίο μέρος του μυθιστορήματος. Εμφανίζονται πολλοί χαρακτήρες από το παρελθόν της Κλαρίσσα, μεταξύ των οποίων οι δύο παλιές σχέσεις της: ο Πήτερ και η Σάλλυ. Ο ψυχίατρος Ουίλλιαμ Μπράντσω και η σύζυγός του φτάνουν επίσης και αρχίζουν να μιλούν για τον θάνατο του Σέπτιμους. Η Κλαρίσσα μένει ανήσυχη και απογοητευμένη.^[4]