Αθηναίος γλύπτης, από τους σημαντικότερους της αρχαιότητας. Ήταν γιος του Χαρμίδη και μαθητής του Ηγία και του Αγελάδα. Εργάσθηκε την περίοδο 460-430 π.Χ. ως γλύπτης, χαλκοπλάστης και ζωγράφος. Ήταν ο δημιουργός δύο περίφημων αγαλμάτων της αρχαιότητας, της Αθηνάς στον Παρθενώνα και του Δία στην Ολυμπία, που ήταν και τα δύο χρυσελεφάντινα και υπερμεγέθη, μάλιστα, το δεύτερο ανήκε στα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, είχε δημιουργήσει πολλά ακόμη αγάλματα, την Αθηνά Αρεία στις Πλαταιές, τη χάλκινη Αθηνά Πρόμαχο και το χάλκινο Απόλλωνα Παρνόπιο στην Αρκόπολη των Αθηνών, την Αθηνά στην ακρόπολη της Λήμνου, το μεγάλο ανάθημα για τη μάχη του Μαραθώνα στους Δελφούς, αγάλματα Αφροδίτης και μιας Αμαζόνας. Ο προσωπικός του φίλος, Περικλής, του ανέθεσε την εκτέλεση του γλυπτού διακόσμου του Παρθενώνα και την ευθύνη όλου του οικοδομικού προγράμματος στην Ακρόπολη. Το 432/1 π.Χ. κατηγορήθηκε από τους Αθηναίους για κατάχρηση του χρυσού, που είχε διατεθεί για την κατασκευή του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς, αλλά απέδειξε την αθωότητά του, καθώς είχε προνοήσει για τη δυνατότητα αφαίρεσης των κομματιών χρυσού, τα οποία ζυγίσθηκαν και βρέθηκαν ακριβώς 44 τάλαντα. Κατηγορήθηκε, όμως, και πάλι, για ασέβεια, επειδή στην ασπίδα της Αθηνάς είχε απεικονίσει τη μορφή του Περικλή και τη δική του. Έτσι καταδικάσθηκε και, σύμφωνα με μία άποψη πέθανε στη φυλακή, ενώ σύμφωνα με άλλη, κατέφυγε στην Ολυμπία, όπου εργάσθηκε για το άγαλμα του Δία.