Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1937. Πέθανε στις 20 Σεπτεμβρίου του 2001.

Είχε καταγωγή από το Συρράκκο Ιωαννίνων, αλλά μεγάλωσε και έμεινε στην Αθήνα. Το 1956 έφυγε για την Αυστρία (με υποτροφία της πόλης Λιντς, για ζωγραφική, αλλά σπούδασε κινηματογράφο και θέατρο στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης στη Φιλοσοφική Σχολή, όπου συμμετείχε και στο λογοτεχνικό κίνημα του λετρισμού.

Ο Βασίλης Ζιώγας ανήκει στους σημαντικότερους νεοέλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Μοναχικός και αιρετικός, στη γραφή του συνδυάζει την ποιητική διάσταση με το πικρό χιούμορ και τον κυνισμό και χωρίς να μπορεί να αναχθεί σε συγκεκριμένα λογοτεχνικά πρότυπα, ελληνικά ή ευρωπαϊκά, συνδυάζει δημιουργικές επιρροές από τον υπερρεαλισμό, την ψυχανάλυση, το αρχαίο δράμα και την ελληνική λαϊκή παράδοση. Είναι μεταπολεμική, συμβολική δραματουργία με κυρίαρχο θέμα, στα περισσότερα έργα του, τον θάνατο, ενώ οι ήρωές του, συνήθως, είναι καθημερινοί άνθρωποι που λυτρώνονται πάντα μέσω του άλλου και κυρίως μέσω της συμφιλίωσης με τον οικείο.

Το πρώτο του θεατρικό έργο το έγραψε στα μαθητικά ακόμα χρόνια, όταν φοιτούσε στο Αμερικανικό Κολέγιο του Ψυχικού, δεκατεσσάρων ετών ("Η ψευδόμενη στάφυλος" 1949).

Ξεκινά με την ποιητική συλλογή "21 σπουδές για μικρό στίχο", όμως στη συνέχεια αφοσιώνεται σχεδόν, στο θεατρικό έργο. Την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο θέατρο, κάνει με το έργο "Το προξενιό της Αντιγόνης", το 1960, το οποίο ανέβηκε από τη Δωδέκατη Αυλαία. Το ίδιο έργο ανέβηκε από θέατρα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη αλλά και την τηλεόραση (ΕΙΡ).

Στα χρόνια της διαμονής του στο Παρίσι, γράφει πολλά θεατρικά έργα, τα οποία παρουσιάζονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1972 συνεργάζεται με τον θεατρικό οργανισμό La Mamma στη Νέα Υόρκη. Από το 1979 εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, ενώ μετέφρασε και έργα θεατρικών συγγραφέων, όπως ο Σάμιουελ Μπέκετ και ο Ευγένιος Ιονέσκο.

Παρά το γεγονός ότι είναι από τους πιο παραγωγικούς νεοέλληνες συγγραφείς και τα έργα του συνάντησαν θετική αποδοχή σε πολλές ευρωπαϊκές σκηνές (αποδοχή σπάνια για τη μεταπολεμική μας δραματουργία) παρουσιάζεται ελάχιστα από τις ελληνικές σκηνές.

Με την πιανίστα Ελένη Σαράντη, απέκτησε δυο κόρες την Ελένη, γνωστή ηθοποιό και στιχουργό και τη Μάρθα, χορεύτρια και τραγουδίστρια. Από το 1985 μέχρι το 2001 ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια Παυλίνα Παμπούδη.