Ο Μινωικός πολιτισμός (όπως ονομάστηκε από τον A. Evans), είναι ο προϊστορικός πολιτισμός της Κρήτης που αναπτύχθηκε την εποχή του χαλκού (2.800-1.100π.Χ.) και ήταν
ο πρώτος προηγμένος πολιτισμός του ελλαδικού και του γεωγραφικού ευρωπαϊκού
χώρου, την ίδια εποχή γύρω στο 3.000-2.000π.Χ., που αναπτύσσονταν ο Κυκλαδικός,
αλλά και μεγάλοι πολιτισμοί, όπως της Μεσοποταμίας (Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι κ.ά.) και
της Αιγύπτου και χτίζονταν μεγάλα ανακτορικά συγκροτήματα, αλλά με διαφορετική ιδιομορφία από τα κρητικά, που είχαν δική τους ιδιότυπη αρχιτεκτονική. Το όνομά του προέρχεται από τον μυθικό βασιλιά Μίνωα, που μπορεί να ήταν τίτλος άρχοντα – βασιλιά,
όπως των Φαραώ της Αιγύπτου, συμβολίζοντα και τον θεόπεμπτο κυβερνήτη, νομοθέτη
και δίκαιο δικαστή, του Επάνω αλλά και του Κάτω κόσμου κριτή, μαζί με τον αδερφό του
Ραδάμανθυ (σύμφωνα με τη μυθολογία). Δεν θεωρείται πάντως απολύτως βέβαιο εάν
ήταν ο μοναδικός άρχοντας της Κρήτης και στα 4 ανάκτορα που έχουν βρεθεί (Κνωσού,
Φαιστού, Μαλίων και Ζάκρου), ή καθένα είχε τον δικό του άρχοντα